Smutne memento po Światowym Dniu Żywności – ocalmy dzieci z biednych krajów

Co ważne, analiza sytuacji niedożywionych dziecii powstała przy aktywnym udziale najmłodszych z 12 państw świata. W większości reprezentują oni tzw. kraje rozwijające się.

Bolączki te dotykają w pierwszej kolejności krajów ubogich (głównie afrykańskich i bliskowschodnich), już teraz borykających się z biedą, konfliktami wewnętrznymi, nierównościami społecznymi, zapaścią służby zdrowia czy właśnie problemem głodujących i niedożywionych dzieci. Powstaje pytanie - jak bardzo wprowadzane przez alarmistów klimatycznych obostrzenia mające zapobiegać "zmianom klimatu" pogorszą ich sytuację.

Zgodnie z szacunkami "Save the Children", tylko do roku 2030 poniżej granicy ubóstwa zepchniętych zostanie kolejnych 100 mln osób (przy 600-800 mln egzystujących tak obecnie). Do roku 2050 liczba ubogich może, w pesymistycznym scenariuszu, ulec podwojeniu.

Badania autorów raportu pokazują, że w przypadku pogorszenia sytuacji materialnej rodziny, dziewczynki często stają się tego pierwszymi ofiarami. Częściej niż chłopcy są one wypisywane ze szkół, częściej nie otrzymują wystarczających racji żywnościowych, bardziej narażone są na przemoc i wykorzystanie seksualne. Po katastrofalnych powodziach w Pakistanie w 2010 r. edukację przerwało aż 24% dziewczynek i jedynie 6% chłopców na poziomie klasy 6.

Szczególnie dotkliwie problem dyskryminacji dziewczynek daje się we znaki w dotkniętych suszą krajach Sahelu. Jako odpowiedzialne za przynoszenie wody, pokonują one pieszo wiele kilometrów. W trakcie tego rodzaju wypraw często padają zaś łupem gwałcicieli. Nierzadko też, nawet kilkuletnie dziewczynki, są tam sprzedawane w celu zawarcia przymusowego małżeństwa. Są one bowiem uznawane za obciążenie ekonomiczne dla rodziny, w przeciwieństwie do mogących pracować fizycznie chłopców. Szacuje się, że ofiarą różnych form wykorzystania pada w krajach Sahelu ok. 80% dzieci.

Dzieci dotknięte niepełnosprawnością odczuwają skutki niewłaściwego radzenia sobie z problemami przez Państwa, dwojako. Po pierwsze, w przypadku wystąpienia gwałtownych zjawisk pogodowych, istnieją trudności z ich ewakuacją - nie istnieją dostosowane do potrzeb systemy ewakuacji ludności. Po drugie, niewłaściwe zarządzanie utrudnia im jeszcze dostęp do opieki medycznej.

Problem ten zasygnalizowaliśmy już częściowo w akapicie dotyczącym dyskryminacji dziewczynek. Każdego roku, z powodu katastrof naturalnych i epidemii chorób endemicznych, przerw w edukacji doświadcza 37 milionów dzieci.

We współpracy Unii Europejskiej i Wspólnoty Narodów opracowanych zostało kilka relatywnie niedrogich technologii, pozwalających na podtrzymanie produkcji żywności na terenach dotykanych coraz gwałtowniejszymi zjawiskami pogodowymi. W Bangladeszu, walczącym z nasilającą się plagą powodzi, eksperymentalny system ogrodów-wież umożliwił podtrzymanie uprawy warzyw przez 98% biorących w programie rodzin. 63% z nich osiągnęło poziom produkcji pozwalający na sprzedawanie niewykorzystanych na własne potrzeby nadwyżek.

Jeśli idzie o kraje borykające się z sezonowymi przerwami w dostępie do edukacji, dobrym przykładem może służyć Vanuatu. Po szczególnie destrukcyjnym cyklonie tropikalnym Harold z kwietnia 2020 r. (drugi najsilniejszy w historii pomiarów) w niektórych prowincjach uległo tam zniszczeniu nawet 70% szkół. Kraj ten, przy wsparciu zagranicznym, postawił wówczas na dywersyfikację przechowywania materiałów edukacyjnych, częściej przekazywanych teraz uczniom do domów. Państwo podjęło również starania na rzecz aktywizacji rodziców w procesie nauczania domowego.

Organizacja "Save the Children" we współpracy z lokalnymi władzami i autorytetami uruchomiła w kilku regionach Somalii system wczesnego ostrzegania o sytuacjach kryzysowych. Somalia jest tu przypadkiem szczególnym, gdyż jest to kraj zmagający się zarówno z suszami, jak i powodziami, ale też wojną domową i terroryzmem. Stworzony system umożliwia dotarcie z pomocą humanitarną do poszkodowanych w ciągu 6 dni od ekspozycji na zagrożenie. Eksperci organizacji podkreślają przy tym, iż im krótszy czas potrzebny na uruchomienie wsparcia, tym konieczna pomoc jest mniej kosztowna. Również straty materialne są wówczas w większym stopniu odwracalne.