Pobiedziska – miejscowość leżąca w połowie drogi między Poznaniem i Gnieznem, w pobliżu głównych ośrodków Polski Piastowskiej. Przybywali tu królowie, m.in. Władysław Jagiełło, który w roku 1410, przed bitwą pod Grunwaldem, prosił Matkę Zbawiciela o wstawiennictwo i opiekę. W pieszej pielgrzymce do Poznania, do kościoła pw. Bożego Ciała, dziękował za zwycięstwo nad wojskami krzyżackimi.
Do Pobiedzisk przyjeżdżali biskupi, wracający z soboru w Konstancji, na którym to zażegnano schizmę zachodnią – wydarzenie to zostało opisane w kronikach Jana Długosza.
Objawienie na drzewie głogowym
Jak mówi tradycja, w XIII w. mają tu miejsce objawienia Matki Bożej Łaskawej na drzewie głogowym. Wybudowano tu kaplicę pw. Najświętszej Maryi Panny, do której pielgrzymowali wierni. W połowie XVI w. miasto nawiedził poważny pożar, doszczętnie spłonęły kościoły: farny oraz pw. Świętego Ducha. Do odbudowy Pobiedzisk przyczyniła się fundatorka obrazu Matki Bożej – Agnieszka zwana Jeburą.
Wizerunek przedstawia Maryję wzorowaną na Matce Bożej Śnieżnej. Maryja trzyma na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus, przenika czułym, matczynym spojrzeniem wszystkie swoje dzieci. Ma lekko skrzyżowane dłonie. Zbawiciel zaś ma ręce uniesione do błogosławieństwa – prawa dłoń jest na wysokości serca Maryi. Jasność, która jest wokół Jej ciała, symbolizuje moc duchową oraz chwałę Bożą.
Pani Pobiedzisk jest świadectwem zwycięstwa, które jest wpisane w nazwę miejscowości – nadano ją po zwycięskiej bitwie z neopogańskim Masławem. Maryja z pobiedziskiego drzewa głogowego obiecuje swoją obecność, zapewnia, że wysłuchuje kierowanych za Jej wstawiennictwem próśb i otacza swoje dzieci macierzyńską opieką.
Miejsce kultu i uzdrowień
Pani Pobiedzisk słynie z łask wyproszonych u Boga. Liczne uzdrowienia i cuda potwierdzają duchowni oraz osoby świeckie. Warto wspomnieć, że temu miejscu poświęcone są dwie bulle papieskie – Innocentego X i Benedykta XIV. Na mocy tych dokumentów papieże przyznali odpusty zupełne dla Bractwa Niepokalanej (opiekunów Pobiedzisk) oraz pielgrzymów, którzy będą się modlić w kościele Najświętszej Maryi Niepokalanej. Już w bulli z 1653 r. papież Innocenty X pisał:
„Według doniesienia nam uczynionego, w kościele za murami miasteczka, nazwanego Pobiedziskami Diecezji Gnieźnieńskiej, ma jedno pobożne obojga płci wiernych Bractwo (…), którego Bracia i Siostry wiele pobożnych i miłosiernych uczynków wykonywać zwykli. My, aby tego rodzaju wzrastało z Wszechmocnego Boga Miłosierdzia i Świętych Apostołów Piotra i Pawła (…) wszystkim i pojedynczo, którzy do szanownego bractwa przystąpią po spowiedzi św. i przyjęciu Najświętszego Sakramentu odpustu zupełnego (…) udzielamy”.
„Odpust cząstkowy otrzymują wszyscy, którzy uczestniczą w Mszach Bractwa w tym kościele i ci, którzy ubogie wdowy przyjmą albo kłótliwych pogodzą, albo ułatwią zgodę albo daniny odprowadzać będą i którzy ciała umarłych tak braci jak i sióstr swoich chować będą lub w jakimkolwiek miejscu parafii będąc przyjdą, albo w razie niemożności na głos dzwonu znaku danego jeżeli raz zmówią «Ojcze Nasz» i «Pozdrowienie Anielskie» albo pięć razy «Ojcze Nasz» i cztery razy «Zdrowaś Maryjo», za braci i siostry albo za błądzącego, którego na drogę zbawienia naprowadzą. Niniejsza (praktyka) taka trwać ma na wieczne czasy (…)” – podkreślił Ojciec Święty.
Maryja troszczy się o Pobiedziska
W 1521 r. Pobiedziska zostały uznane przez prymasa Polski abp. Jana Łaskiego jako miejsce święte. W tych czasach biskup przybijał tablicę do ściany kościoła, ażeby pielgrzymi mieli pewność, że to kościół, w którym mogą doznać szczególnych łask uzdrowienia na ciele i duszy.
Na ścianie kościoła przybito napis: „Miejsce tego kościoła nazywa się Objawieniem Najświętszej Maryi Panny Matki Jezusa Chrystusa, że ktokolwiek z prawowiernych będąc jaką tylko złożony chorobą, a z nabożeństwem i z dobra wiarą Niej się chętnie ofiaruje, a przyrzecze to miejsce nawiedzić, za pomocą Pana Boga i Tejże Matki Jego Najświętszej uzdrowion zostanie”.
Mówi się, że Maryja sama zatroszczyła się o swoje sprawy w Pobiedziskach. Kiedy pracownicy miejscowej Huty Szkła stanęli wobec groźby likwidacji zakładu pracy i masowych zwolnień, zawierzyli swoją przyszłość Matce Bożej Łaskawej. Gorliwie modlili się o to, by przetrwali i nie zostali bez środków do życia.
Najświętsza Maryja Panna nie zawiodła ich i wysłuchała ich próśb. Hutę przejął nowy inwestor, a miejsca pracy zostały uratowane. Dlatego też lokalni mieszkańcy postanowili ufundować Matce Bożej korony, jako wotum ich wdzięczności. 2 lipca 2004 r. abp Henryk Muszyński uroczyście nałożył owe korony na skronie Pani Pobiedzisk i Dzieciątka Jezus.
Źródła: przewodnik-katolicki.pl, archidiecezja.pl; panipobiedzisk.pl; krolowa.pl.
Dziś świętujemy...