W Ewangelii znajdujemy wiele przypowieści, których sens często umyka dzieciom. Jak pomóc naszym pociechom je zrozumieć, zapamiętać, rozważać i przyswoić, czyli, innymi słowy, karmić się nimi?
Jezus opowiada różne historie, odwołując się do porównań w postaci przypowieści. Nie są to zwykłe wymyślone opowieści, gdyż zawierają morał. Oto jak możemy opowiadać je dzieciom tak, aby nie uronić żadnego cennego szczegółu.
1Odniesienie do codzienności
Fakt, że powiążemy przypowieść z jakimś wydarzeniem, które miało miejsce danego dnia, pozwala dziecku odnaleźć się w sytuacji współczesnych Jezusowi słuchaczy: przykłady, jakie dobiera Jezus konkretyzują się w oczach dziecka i do niego przemawiają. Jest to tym ważniejsze w przypadku małych mieszczuchów, które znają pewne rzeczy wyłącznie z książek bądź z telewizji: łany zboża, rosnące rośliny, owoce na drzewach czy stado owiec.
2Ilustracje książkowe
Aby pomóc dziecku wyobrazić sobie konkretne elementy danej przypowieści, można skorzystać z jakichś religijnych publikacji, które prezentują ilustracje do przypowieści, albo zwykłych książek ze zdjęciami lub odpowiednimi rysunkami (np. winnicy, pola pszenicy, owiec itp.)
3Odgrywać i rysować przypowieści
Jak każdy inny fragment Ewangelii również teksty przypowieści mogą być inscenizowane przez dzieci, które w ten sposób oddadzą nie tylko treści opowiadane przez Jezusa, ale również ich symboliczne znaczenie. Na przykład, dzieci mogą odegrać fragment o zagubionej owcy, przedstawiając najpierw stado, zagubioną owcę i pasterza, który wyrusza na jej poszukiwanie, a następnie grzech, skruchę i radość z otrzymanego przebaczenia.
Przypowieści mogą również być tematem rysunków lub przeróżnych prac ręcznych. Dzieci mogą wykonać na przykład: obrazy wyklejane ziarnami, baranki z waty na nóżkach z zapałek, winne grona czy inne owoce z masy solnej itp.
4Dekoracja kącika modlitwy
Kącik modlitwy można przyozdobić w zależności od wybranej przypowieści: bukietem z kłosów zboża, liśćmi, kiełkującymi ziarnami, polnymi kwiatami, piórami ptaków znalezionymi na spacerze lub ilustracjami czy zdjęciami przedstawiającymi elementy przyrody.
5Przypowieści w centrum rodzinnej modlitwy
Oczywiście nie wystarczy przeczytać, odegrać czy narysować danej przypowieści. Wszystkie te etapy prowadzą do momentu kulminacyjnego, jakim jest modlitwa. Włączenie w modlitwę przypowieści może nadać jej nowego charakteru: zaczynamy od przywołania pewnego odkrycia czy wydarzenia, jakie miało miejsce w ciągu dnia (na przykład spaceru po winnicy), opowiadamy lub czytamy przypowieść, przedstawiamy ją za pomocą gestów, po czym stopniowo pochylamy się nad nią w cichej modlitwie. Kilka słów wypowiedzianych na głos, jakaś pieśń mogą być akcentem końcowym, zanim tradycyjnie odmówimy razem Ojcze Nasz czy Zdrowaś Maryjo.
6Rozważanie fragmentów Ewangelii
Przypowieści mogą służyć za podstawę do rachunku sumienia. Historia o siewcy skłania nas do refleksji o tym, jak my przyjmujemy Słowo, opowieść o zagubionej owcy o tym, jak bardzo pragniemy być odnalezieni przez Dobrego Pasterza itp.
Wykorzystajmy wolne dni, aby w gronie rodzinnym na nowo odkryć przypowieści, które daje nam Pan, żebyśmy dzięki nim znaleźli drogę do Królestwa.
Christine Ponsard
Czytaj także:
Proste sposoby na wprowadzenie dzieci w świat modlitwy
Czytaj także:
Czy powinno się zmuszać dzieci do chodzenia na mszę świętą?
Dziś świętujemy...
