Bł. Franciszek Ksawery Seelos daje nam prosty przewodnik, jak zostać świętym.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Franciszek Seelos od najmłodszych lat pragnął wieść życie konsekrowane i zostać księdzem. Pewnego dnia, gdy jego matka czytała żywot św. Franciszka Ksawerego, mały Franciszek odważnie oświadczył: „Kiedyś będę drugim św. Franciszkiem Ksawerym”.
Czytaj także:
„Kardynał ulicy”, który bierze szmatę i wszystko sprząta. Trzeba żyć Ewangelią bez komentarza
Seelos był pilnym niemieckim młodzieńcem, który doskonale radził sobie w szkole i został przyjęty na Uniwersytet Ludwika Maksymiliana w Monachium, gdzie studiował filozofię. Na trzecim roku rozpoczął studia teologiczne, ale wtedy poczuł ponownie powołanie do kapłaństwa.
Był świadomy, że w Ameryce Północnej pilnie potrzeba kapłanów-misjonarzy, którzy mogliby posługiwać licznym imigrantom z Niemiec. Właśnie wtedy postanowił wstąpić do Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (redemptorystów) i wyjechać do Ameryki.
Został przyjęty przez redemptorystów 22 listopada 1842 roku i już wkrótce, 20 kwietnia 1843 wsiadł na statek, który płynął do Nowego Jorku. Nieco ponad rok później, w 1844 roku, Seelos otrzymał święcenia kapłańskie, mając już za sobą większą część studiów teologicznych.
W 1845 roku ojciec Seelos został przeniesiony do parafii św. Filomeny w Pittsburghu, prowadzonej przez samego Jana Nepomucena Neumanna, przyszłego świętego. Przez następne sześć lat Seelos będzie pracował z tym pokornym kapłanem i duszpasterzem pracowitych niemieckich imigrantów.
Tak pisał o swym doświadczeniu pracy z prawdziwym świętym: „Byłem jego podwładnym, ale bardziej synem, który potrzebował pomocy… Przede wszystkim przykład jego cnót pozostaje żywy w mojej pamięci, jego delikatnej skromności, wielkiej pokory i niewzruszonej cierpliwości”.
Później święty Jan Neumann został mianowany biskupem Filadelfii, a ojciec Seelos przejął parafię św. Filomeny jako proboszcz i mistrz nowicjatu.
Po posłudze w Pittsburghu Seelos został przeniesiony do stanu Maryland, gdzie został proboszczem parafii św. Alfonsa w Baltimore. W tym czasie ojciec Seelos słynął już ze swojej świętości. Strona internetowa poświęcona jego kanonizacji wyjaśnia, jak „jego dostępność i wrodzona dobroć w zrozumieniu i odpowiadaniu na potrzeby wiernych sprawiły, że stał się znany jako doskonały spowiednik i kierownik duchowy”.
Penitenci szukali u niego porady do tego stopnia, że byli skłonni czekać nawet trzy godziny, aby od niego otrzymać sakrament spowiedzi. Jednym z jego ulubionych zajęć było nauczanie małych dzieci – uważał, że to kluczowe dla przyszłości jakiejkolwiek społeczności parafialnej.
Po Baltimore Seelos posługiwał w parafiach w Cumberland i Annapolis. Był także prefektem studentów u ojców redemptorystów i pomagał w formacji przyszłych księży, którzy mieli pracować w Ameryce. Według portalu Franciscan Media „podczas wojny secesyjnej udał się do Waszyngtonu i apelował do prezydenta Lincolna, by ci studenci nie byli powoływani do służby wojskowej, chociaż, w końcu, niektórych pobór nie ominął”.
Czytaj także:
Czy na pokładzie Titanica znajdował się święty?
Nie przyjął nominacji na biskupa Pittsburgha. Ojciec Seelos został wtedy wędrownym kaznodzieją. Posługiwał niemieckim społecznościom w stanach Connecticut, Illinois, Michigan, Missouri, New Jersey, Nowy Jork, Ohio, Pensylwania, Rhode Island i Wisconsin. Objął na krótko parafię w Detroit w stanie Michigan, ale później został przeniesiony do parafii MB Wniebowziętej w Nowym Orleanie, gdzie pracował z wielką gorliwością, ale miał to być jego ostatni przydział.
Ojciec Seelos zaraził się żółtą febrą, posługując chorym. Zmarł 4 października 1867 roku w wieku 48 lat. Znany był ze swojej pokory, prostoty i hojności.
Napisał również 10 praktycznych wskazówek do świętości:
Ojciec Seelos został beatyfikowany w 2000 roku przez papieża Jana Pawła II, a jego wspomnienie przypada na 5 października.
Czytaj także:
Bł. Solanus Casey. Amerykański ojciec Pio
