Do biegania zmotywował go jego nauczyciel i wychowawca ze specjalnego ośrodka w Policach, do którego jako chłopiec uczęszczał. Wielu jego rówieśników, na różnym etapie życia poddało się lub wpadło w tzw. „złe towarzystwo”. On jednak się nie poddał i zawalczył o siebie. Do drugiej klasy szkoły podstawowej nie opuszczał domu, w ogóle nie chodził. Przychodziła do niego nauczycielka i miał indywidualne nauczanie.
„Gdybym był zdrowy, pewnie nie byłoby tych sukcesów, zajmowałbym się czymś innym. Dzięki bieganiu mam zajęcie” – mówi Aletei.
Czytaj także:
Dolina Śmierci na wózku, Pałac Kultury na rękach. Ten sportowiec znów zaskakuje!
Zbigniew Stefaniak: Zasuwam nawet 20 kilometrów
Pan Zbigniew praktycznie nie siedzi w domu. By być stale w formie uprawia codzienne treningi, chodzi na basen.
Biegam o kulach. Z racji tego, że jestem niesamodzielną osobą, to w biegach towarzyszy mi opiekunka, która jedzie koło mnie na rowerze lub znajduje się na trasie biegu tuż obok mnie – wyjaśnia Zbigniew Stefaniak.
Corocznie bierze udział w 10 czy nawet 15 półmaratonach. Do pokonania miał różne odległości: nieraz 10 kilometrów, a zdarzyło się, że nawet i 20. W jego pokoju, na półce, znajdują się sportowe trofea. Pucharów i medali ma już w swojej kolekcji około 250. Wszystkie te nagrody są dla niego tak samo ważne i cenne, są potwierdzeniem jego samozaparcia, treningów i ogromnej determinacji. Pan Zbigniew prowadzi swój kalendarz stacjonarny, w którym zapisuje organizowane półmaratony. Zdarza się, że ktoś ze znajomych lub sąsiadów poinformuje go o tym, że w najbliższym czasie odbędą się biegi.
Pan Zbigniew brał udział w półmaratonach nie tylko w Polsce, ale i poza jej granicami, np. w Paryżu, Pekinie, Czechach, Kopenhadze czy na Słowacji. Mężczyzna przeważnie biega w kategorii: “sprawni inaczej”. Systematycznie szuka sponsorów, gdyż dzięki pozyskanym środkom mógłby dalej realizować swoją pasję.
Obecnie mieszka w gminie Wejherowo. Chciałby mieć swoje mieszkanie, by móc dalej się rozwijać i spokojnie wyleczyć kontuzję ramienia (to skutek przeciążenia stawów przez kule), co uniemożliwia mu, póki co, start w półmaratonach.
Czytaj także:
Rodzina Davertów w 100 procentach zaufała Bogu. Choć ich życie nie jest typowe!
Nie boi się głośno marzyć
Jego marzeniem jest jak najszybsze pozbycie się kontuzji. Chciałby też ułożyć sobie życie z jakąś kobietą, która pokochałaby go takim, jakim jest oraz wspierałaby go w jego zainteresowaniach. Pan Zbigniew marzy także, by znaleźć strategicznego sponsora i móc biegać. Ciągłe wykonywanie telefonów do firm jest dla niego dosyć męczące. Jego renta w wysokości 1200 złotych nie starcza na wszystko. Na dodatek na co dzień męczy go również astma oskrzelowa.
W biegach duże znaczenie ma dla niego doping innych ludzi. Nie biega na wózku, ale, jak tłumaczy, chce poczuć ziemię, dlatego pokonuje trasę na nogach. Rozmawia się z nim płynnie. To efekt wieloletniej pracy z logopedą. Mężczyzna przyznaje, że mimo słabości ciała jest mocny psychicznie i to mu pomaga.
Dla wielu jest idolem!
“Ważne, by robić to, co się kocha i przede wszystkim nie rezygnować z pasji” – dodaje z uśmiechem. Bieganie pomaga mu w życiu, dzięki temu każdego dnia na nowo odzyskuje chęć do życia i zaufanie do ludzi. Wiele ludzi mu kibicuje. Mówią, że jest dla nich idolem. Gratulują mu determinacji i siły do podejmowania kolejnych wyzwań.
Pan Zbigniew prowadzi swoje konto na Facebooku. Cieszą go najmniejsze rzeczy. Swoim optymizmem i hartem ducha pragnie dzielić się z innymi.
Czytaj także:
Nie narzekaj, działaj! Niepełnosprawna fajterka motywuje do walki o piękne marzenia
Dziś świętujemy...