Nie możemy zobaczyć Jezusa. Czy aby na pewno?

W Ewangelii według św. Jana możemy znaleźć zaskakujący dialog, który miał miejsce między Jezusem a Jego dwoma uczniami – Tomaszem i Filipem. Według Ewangelisty Jezus rzekł do Tomasza: „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście». Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie?” (J 14, 6b-10).

Czytaj także:Udowodnili swoim życiem, że wiedzą, co mówią. 12 cytatów świętych o cnotach

Powyższa rozmowa ujawnia zaskakującą prawidłowość, która staje się tym bardziej jasna, im uważniej przyjrzymy się dwóm greckim słowom, które występują w tekście Ewangelii według św. Jana. Pierwsze z nich to czasownik γινώσκω (ginosko) pojawiający się w przywoływanym tekście czterokrotnie, w różnych formach. Nie oznacza on prostego i często kurtuazyjnego poznania, które zachodzi zazwyczaj, gdy ktoś przedstawia nas jakiemuś swemu znajomemu. Możemy później powiedzieć, że poznaliśmy go, mając przy tym na myśli taką czy inną okazję, ale z pewnością nie, że znamy go w takim sensie, jaki niesie z sobą słowo ginosko. 

W rzeczywistości oznacza ono bowiem wiedzę sięgającą głęboko, do istoty rzeczy. Z tym słowem wiąże się przecież słynne gnosis – gnoza – pojęcie oznaczające rodzaj wiedzy niemal tajemnej, dostępnej tylko wybranym. Co więcej, gdy Maryja, w ewangelicznej scenie zwiastowania rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża” (Łk 1, 34), w greckim tekście Ewangelii wg. św. Łukasza również pojawia się ginosko – w tym kontekście to poznanie rozumiane jako doświadczenie intymne, dotykające sfery pożycia małżeńskiego.

Z kolei drugie słowo to: δεικηύω (deiknuo), które oznacza: „pokazać”, jednak w taki sposób, jak pokazuje się coś małemu dziecku – w sposób namacalny, przez dotyk, palcem. Stąd wzięło się między innymi pojęcie definicji deiktycznej – definiowania czegoś przez bezpośrednie wskazanie konkretnego przedmiotu, który egzemplifikuje jakąś grupę obiektów, normę czy zasadę. Jakie ma to znaczenie w kontekście przywoływanego fragmentu Ewangelii? Kluczowe. 

Czytaj także:Przez lata czuł ogromną pustkę. A potem zobaczył uśmiech Jezusa. Dziś nie może bez Niego żyć!

Sednem nauczania Jezusa jest przecież głoszenie bliskości królestwa Bożego, które nie jest jakimś politycznym tworem, ale miłością i bliskością samego Ojca Niebieskiego, który w swoim Synu staje się dostępny dla każdego z nas. Dlatego Jezus mówi, że kto Go poznał, poznał i Ojca – nie w sposób powierzchowny, ale głęboki i prawdziwy. Filip, nie do końca rozumiejąc słowa Jezusa, prosi Go, aby pokazał apostołom Ojca prosto i bezpośrednio – jak dzieciom. I wtedy wybrzmiewa znacząca odpowiedź Jezusa: „Kto mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca”, dająca do zrozumienia, że poznanie Jezusa, które mają uczniowie przez kontakt z Nim, dostarcza im takie poznanie Ojca, jakiego oczekuje Filip – proste, „namacalne” bezpośrednie.

A my? Przecież nie mamy tego przywileju oglądania Jezusa. Czy zatem przywilej „dotykania” w Nim Ojca jest dla nas niedostępny? Przeciwnie. Nasze oczy to wiara, a jej spojrzenie bywa często bardziej wrażliwe i głębiej przenikające niż widzenie dostarczane przez zmysły. To wiara pozwala nam nie tylko „zobaczyć” Jezusa ubranego w słowa Pisma Świętego oraz szatę sakramentów Kościoła, ale także poznać go w sposób bardzo osobisty i intymny. W tym poznaniu odsłania się nam miłość Ojca, której możemy doświadczać i dawać ją światu. W rzeczywistości bowiem właśnie jej świat jest najbardziej spragniony.       

Czytaj także:Jak wyglądała twarz Jezusa? Oto, co wiemy