Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
22 lutego 1935 r. siostra Faustyna Kowalska ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia po raz pierwszy ujrzała w swojej klasztornej celi Jezusa Miłosiernego.
Tak zanotowała w swoim „Dzienniczku” to niezwykłe wydarzenie:
Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią, ale i radością wielką. – Po chwili powiedział mi Jezus: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie”.
Pierwszy wizerunek Jezusa Miłosiernego został namalowany w Wilnie w 1934 r., w pracowni Eugeniusza Kazimierowskiego. Od tamtego czasu powstało wiele podobnych obrazów Chrystusa, posągów oraz wizerunków, na których Zbawiciel unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, a lewą wskazuje na swoje serce. Z serca wychodzą zaś dwa promienie, jeden blady i jeden czerwony, które symbolizują wodę i krew.
Największa w Azji figura Jezusa Miłosiernego
Jedna z największych na świecie figur Jezusa Miłosiernego znajduje się na Filipinach, w El Salvador. W tym kraju nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia zaczęło rozwijać się od czasów drugiej wojny światowej. Było to możliwe dzięki księżom marianom, którzy drukowali materiały w USA i przekazywali je żołnierzom amerykańskim, a ci zabierali je ze sobą na Daleki Wschód.
Z czasem duchowni przybyli na Filipiny i rozpoczęli pracę duszpasterską w El Salvador. Tu czciciele Bożego Miłosierdzia zaczęli organizować budowę sanktuarium. Ziemia, na której stoi świątynia, została nabyta za symboliczną kwotę przez świeckich związanych z ruchem charyzmatycznym.
Sanktuarium oddano do użytku 8 września 2008 r., we wspomnienie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Wybudowano tu również 15-metrową figurę Jezusa Miłosiernego. Ze wzgórza roztacza się piękny widok na zatokę Macajalar. Wieczorami posąg jest tak oświetlony, że pełni też funkcję latarni morskiej dla statków na morzu.
Schody do Serca Chrystusa
Na promieniach, czerwonym i białym, wychodzących z Serca Zbawiciela, są zamontowane schody, po których pielgrzymi mogą wejść do kaplicy mieszczącej się w Sercu Chrystusa. Znajduje się tu Najświętszy Sakrament. Są również dwie małe sale: sala pojednania i sala uwielbienia.
Jak informują księża marianie, sanktuarium jest obecnie centrum modlitwy i formacji dla mieszkańców wyspy Mindanao. To także miejsce promocji kultu Miłosierdzia Bożego w całym kraju.
Na terenie sanktuarium są wody lecznicze. Wielu pielgrzymów wierzy, że mają one cudowne właściwości. Dla lokalnej społeczności archidiecezjalne sanktuarium Miłosierdzia Bożego jest miejscem świętym. Ze względu na rosnącą popularność jest ono odwiedzane zarówno przez miejscowych, jak i obcokrajowców i jest uważane za atrakcję turystyczną na wyspie Mindanao.
Na powierzchni ponad 12 hektarów znajdują się miejsca do refleksji i indywidualnej modlitwy, m.in. maryjny ogród różańcowy oraz stacje drogi krzyżowej.
Źródła: faustyna.pl; divinemercyshrineelsalvador.org; padrimariani.org; spm.org.pl; suroy.ph.