2. Wieloznaczne wypowiedzi i gesty
Krytycy Franciszka podają przykłady spontanicznych wypowiedzi papieża (np. podczas improwizowanych konferencji w samolocie), które mogą być interpretowane w sposób sprzeczny z tradycją nauczania Kościoła katolickiego. Największe wątpliwości dotyczą opinii dotyczących homoseksualizmu (wracając z Armenii Franciszek poparł opinię, że katolicy powinni przeprosić homoseksualistów za wielowiekową dyskryminację i dodał, że nie może oceniać gejów, którzy z dobrą wolą szukają Boga).
Wielu obserwatorów negatywnie odniosło się także do zwyczajowego błogosławieństwa, które papież nieświadomie przesłał parze homoseksualistów oraz pozytywnej opinii Franciszka wygłoszonej w wywiadzie dla dziennika „Corriere della Serra” o niektórych społecznych dokonaniach działaczki politycznej Emmy Bonino, która jest zwolenniczką aborcji.
Czytaj także:
Co Franciszek tak naprawdę powiedział o Medjugorie?
3. Problem „Amoris Laetitia”
Spory wobec interpretacji niektórych zapisów adhortacji „Amoris Laetitia” ogłoszonej w 2016 roku to poważne wyzwanie dla Franciszka. Szczególnie dotyczy to dopuszczenia pod pewnymi warunkami i po duchowym rozeznaniu duszpasterza do Komunii świętej tych katolików, którzy żyją w powtórnych związkach.
Czterej kardynałowie: Carlo Caffarra, Walter Brandmüller, Raymond L. Burke i Joachim Meisner wystosowali specjalny dokument („dubia”) poddający krytyce tego rodzaju interpretację, a nie doczekawszy się odpowiedzi, wystosowali do papieża list prosząc o audiencję, który również nie doczekał się reakcji. Według niektórych obserwatorów problem relacji z krytycznymi kardynałami pokazuje nieumiejętność zmierzenia się papieża z odmiennymi poglądami teologicznymi w Kościele.
Czytaj także:
Kard. Müller dla Aletei: o Polsce, Medziugorie, „Amoris laetitia” i teologii wyzwolenia
4. Impas w dialogu z tradycjonalistami
Za obecnego pontyfikatu trwa dalej dialog Watykanu z tradycjonalistycznym Bractwem Kapłańskim Świętego Piusa X (popularnie zwanych „lefebrystami”). Franciszek nie zdecydował się jednak wciąż nadać Bractwu uporządkowanego statusu kanonicznego, np. w postaci prałatury personalnej.
Co więcej, konflikt Watykanu z posługującym się klasycznym rytem rzymskim zgromadzeniem Franciszkanów Niepokalanej, działającym na mocy decyzji Jana Pawła II i Benedykta XVI (motu propria „Ecclessia Dei” i „Summorum Pontificum”), który w 2013 roku zaowocował zakazem sprawowania przez zgromadzenie tradycyjnej liturgii pokazuje, zdaniem niektórych, niezrozumiałą rezerwę papieża wobec przedsoborowej duchowości.
Czytaj także:
Franciszek i Bractwo św. Piusa X. Bliżej porozumienia
5. Kuria Rzymska wciąż do reformy?
Sceptyczni wobec pontyfikatu komentatorzy przypominają również, że przeprowadzenie reformy Kurii Rzymskiej była jedną z pierwszych zapowiedzi Franciszka w 2013 roku. Papież powołał nawet w tym celu specjalną komisję kardynałów, przekształconą później w ośmioosobowy organ doradczy – Radę Kardynałów.
Zdaniem niektórych watykanistów, do tej pory trudno dostrzec namacalne efekty pracy tego organu, poza zmianami w funkcjonowaniu Banku Watykańskiego.
Dziś świętujemy...
